Συνέντευξη από την Ιατρική Σχολή Αθήνας

Συνέντευξη από την Ιατρική Σχολή Αθήνας

Ιατρική Σχολή Αθήνας

Είσαι από Αθήνα ή από επαρχία;

Ε2.: Από Αθήνα.
Από ποια σχολή είσαι και σε ποιο έτος σπουδών;
Ε2.: Ιατρική, 3ο έτος.
Τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου; Πώς χαρακτηρίζεις την οικονομική κατάσταση των γονιών σου;
Ε2.: Ο πατέρας μου είναι ασφαλιστής, η μητέρα μου οικιακά. Καλή οικονομική κατάσταση.

Ικανοποιημένη από τις παροχές που έχουν.
Έχεις δουλέψει ποτέ ή δουλεύεις; Αν ναι που και για πόσο; Για ποιο λόγο δουλεύεις;

Ε2.: Έχω βοηθήσει τον πατέρα μου στο γραφείο, χωρίς πληρωμή. Τίποτα άλλο.

Τα βγάζετε πέρα εύκολα (οικονομικά) με τις σπουδές; Σου δίνουν χρήματα οι γονείς σου;

Ε2.: Ναι, οι γονείς μου παρέχουν όλα τα χρήματα για τις σπουδές.

Οι γονείς σου ανήκουν ή ανήκαν κάπου πολιτικά;

Ε2.: Οι γονείς μου είναι αριστερής ιδεολογίας, όχι κάτι συγκεκριμένο. ΠΑΣΟΚ ή Συνασπισμός, ξέρεις διαδηλώσεις, κλπ. Όχι οργανωμένοι.

Εσύ προσωπικά πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σου πολιτικά;
Ε2.: Είμαι βαθιά πολιτικό ον, ασχολούμαι με τα κοινά, δεν είμαι κομματικοποιημένη, δε με αντιπροσωπεύουν τα κόμματα, είμαι πολιτικοποιημένη προς τα αριστερά.

Είσαι ή υπήρξες οργανωμένη κάπου πολιτικά; Αν ναι για πόσο καιρό και που;

Ε2.: Όχι. Στηρίζω παρατάξεις με αριστερή ιδεολογία. Ακόμα ψάχνομαι. Θέλω να ψαχτώ περισσότερο.

Η σχολή που σπουδάζεις είναι της επιλογής σου… Ιατρική. Γιατί επέλεξες την Ιατρική;

Ε2.: Είναι πολλοί οι λόγοι. Η αιτία είναι ότι πάντα ήθελα να βοηθάω κόσμο, αλλά να το κάνω και σοβαρά. Δηλαδή, μ’ άρεσαν και τα φιλολογικά και όλα αυτά, αλλά πιο δύσκολα είναι τα μαθηματικά και οι επιστήμες που έχουνε πρόοδο, δεν είναι ξερά λόγια που έχουν γραφτεί πριν από αιώνες και απλά τα μαθαίνεις. Και έτσι διάλεξα θετική κατεύθυνση. Και μετά λέω, από το να πάω Πολυτεχνείο ή σχολές που είναι πολύ μηχανιστικές και της εξειδίκευσης, ας κάνω κάτι που ασχολείται με την ζωή. Και η Ιατρική είναι πολύ ωραία επιστήμη, πάρα πολύ ωραία. Αφορμές είναι οι διάφορες αρρώστιες συγγενών μου, θάνατοι κλπ., που σε κάνουνε να λες θα θελα να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο ή ένα άλλο άνθρωπο, μικρά παιδάκια, ας πούμε.

Έχεις συχνή επαφή με τη σχολή σου (διαλέξεις, εργαστήρια, κυλικείο);

Ε2.: Να σου πω. Στο πρώτο έτος παρακολουθούσα διαλέξεις συνεχώς και αδιαλείπτως και θεωρούσα ότι είναι σημαντικό κιόλας. Από ένα σημείο κι έπειτα είδα ότι αυτό με κουράζει πάρα πολύ, να ακολουθώ ένα πρόγραμμα σχολείου, το βρήκα τρελά εξουθενωτικό που δε με βοηθούσε καν στην εξεταστική κι έτσι εδώ κι ενάμιση έτος έχω παρατήσει διαλέξεις, δεν πάω. Πάω μόνο σε κάποια πιο σημαντικά πράγματα, φέτος π.χ. παρακολουθώ φαρμακολογία. Στις εξεταστικές πηγαίνω. Στο κυλικείο πηγαίνω συχνά, μ’ αρέσει. Μ’ αρέσει γιατί είναι ένας τόπος συνάντησης όχι μόνο του έτους, και βλέπεις ανθρώπους που πάνω-κάτω σε ενώνει ένα πράγμα με αυτούς, θα γίνω κάτι το ίδιο.

Είσαι ικανοποιημένη με τις σπουδές σου (οργάνωση σχολής, εξοπλισμός, προγράμματα);

Ε2.: Λίγο, έως καθόλου θα έλεγα. Οι υποδομές, ας πούμε, τα αμφιθέατρα τώρα αρχίζουν και φτιάχνονται, η υγιεινή είναι χάλια…
Το πρόγραμμα;

Ε2.: Καλό είναι που έχουμε πρωί μάθημα και δεν ξημεροβραδιαζόμαστε, αλλά από κει και πέρα είναι βαρύ το πρόγραμμα, δεν προλαβαίνεις να αφομοιώσεις, τα εργαστήρια το ένα πάνω στο άλλο, θέλει διάβασμα… Οργάνωση ελλιπής…

Έχεις σχέσεις με τους συμφοιτητές σου;

Ε2.: Ναι είχα, αλλά μη φανταστείς με όλους… Εντάξει, είμαι κι άνθρωπος που άμα συμπαθώ κάποιον τον συμπαθώ, άμα τον αντιπαθώ τον αντιπαθώ, άμα μου είναι αδιάφορος, μου είναι αδιάφορος. Κοίτα, έχω γνωρίσει τους πιο πολλούς συμφοιτητές μου, γιατί είμαι και κοινωνικός άνθρωπος, τα περισσότερα παιδιά, είναι αυτό που θα λέγαμε νεόπλουτα, έχουν κι ένα τουπέ που δεν τα γουστάρω… Κι έτσι ενώ στην αρχή έκανα παρέα με πάρα πολλούς ανθρώπους, τώρα έχω καταλήξει να κάνω με 10-20 το πολύ.

Δεν είναι και λίγοι 10-20…

Ε2.: Δεν είναι εντάξει, άλλο ποιους έχω στενούς, 3-4 ας πούμε, που συνεργάζεσαι στο διάβασμα σου κλπ, από κει και πέρα ένα γεια λέω με τους άλλους.

Γενικώς, ελεύθερο χρόνο έχεις; Τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου; Πώς τον κατανέμεις;

Ε2.: Ναι έχω. Πώς τον κατανέμω; Θέλω να τελειώσω τα γαλλικά μου τώρα. Κάνω λίγη γυμναστική, πάω θέατρο, σινεμά.
Δηλαδή, θεωρείς ότι έχεις ελεύθερο χρόνο…
Ε2.: Έχω γιατί εγώ το έχω επιλέξει. Υπάρχουν άλλα παιδιά της ηλικίας μου, που απορροφούνται στο διάβασμα, μένουνε σπίτι κλπ.
Αυτό το καταφέρνεις εσύ π.χ. επειδή δε δίνεις όλα τα μαθήματα σε μια εξεταστική;

Ε2.: Κοίτα να το διαχωρίσουμε. Στη διάρκεια της εξεταστικής έχω ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Αλλά μέσα στο εξάμηνο, θα δώσω στον εαυτό μου την ικανοποίηση να ξεκουραστώ, να κάνω πράγματα για μένα…

Δεν πας με πιο χαλαρούς ρυθμούς, δηλαδή να λες στην εξεταστική, ρε παιδί μου δε θα τα δώσω όλα…

Ε2.: Όχι, να σου πω. Επειδή δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να γίνει, διαβάζω π.χ. το 80% της ύλης και το δίνω το μάθημα, δεν το αφήνω, ποτέ δεν ξέρεις…
Βρίσκεις ανταγωνιστικό το κλίμα στην σχολή σου; Ανταλλάσσετε σημειώσεις με τους συμφοιτητές σας;

Συνεργάζεστε για να περάσετε μαθήματα;

Ε2.: Να σου πω. Μιλάς μ’ έναν άνθρωπο που πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο για δώδεκα χρόνια. Αυστηρό, θρησκευτικό, μάλωνα συνέχεια με τους καθηγητές, ήμουνα και καλά η επαναστάτρια, αλλά σεβόμουνα την επιλογή των γονιών μου και γι’ αυτό δεν έφευγα. Από μικρή κατάλαβα, λοιπόν, τι σημαίνει ανταγωνισμός, ζήλεια και το ακριβώς αντίθετο αυτού που λέμε ευγενής άμιλλα. Γνωρίζω πολύ καλά πως είναι να προσπαθείς να πετύχεις κάτι χωρίς να μειώσεις την αξία του άλλου, κι αντί να λαμβάνεις αξία κλπ γι’ αυτό που κάνεις, λαμβάνεις κακία… Κι αυτό χωρίς λόγο, γιατί δουλειά υπάρχει για όλους πιστεύω, είναι τόσο μεγάλος ο κόσμος… Δε θα πάρω την δουλειά κανενός.

Απλώς, εγώ θυμάμαι ότι υπήρχαν κάποιοι που είχαν θέματα προηγούμενων εξετάσεων και δεν τα έδιναν στους άλλους…

Ε2.: Εντάξει, αυτά συμβαίνουν…

Είναι ανταγωνιστικό το κλίμα δηλαδή;

Ε2.: Ναι είναι ανταγωνιστικό…

Εσύ έχεις συνεργαστεί ποτέ για να περάσεις μάθημα;

Ε2.: Συνεργαστεί τι, δηλαδή αντιγραφή και τέτοια;

Ναι.

Ε2.: [Γέλια] Ε, λίγο… Μα είναι δυνατό να μην το κάνεις αυτό κάποτε; Δηλαδή, το θεωρώ και ηλίθιο, να πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι… Δε σου λέω να πάρεις το γραπτό του άλλου και να το αντιγράψεις όπως είναι…

Δηλαδή, υπάρχει δυνατότητα για κάτι τέτοιο;

Ε2.: Υπάρχει αν και μόνο αν έχεις ανθρώπους που εμπιστεύεσαι απόλυτα και ξέρεις ότι ούτε θα σε προδώσουνε, ούτε θα σου πούνε βλακείες, αυτά είναι κοινό μυστικό, δε θα σου τα πω εγώ…

Βρίσκεις το σύστημα του πανεπιστημίου σύστημα «ίσων ευκαιριών»;

Ε2.: Όχι, απόλυτα, αδιαπραγμάτευτα, ξερά [γέλια].

Για παράδειγμα, ποια η άποψή σου για τους βαθμούς και το πώς δίνονται;

Ε2.: Να σου πω, μπήκα στο πανεπιστήμιο, πιστεύοντας ότι θα αντιμετωπίσω ευθυκρισία να το πω, ισότητα να το πω, και αυτό που αντιμετώπισα είναι καταστάσεις παιδιών να γράφουν τρία και να πηγαίνουνε μαζί τους φίλοι από κόμματα, από την ΔΑΠ ξέρω σίγουρα, και να υποβοηθούνε τον καθηγητή να τους βάλει πέντε στο στυλ «δεν είδες καλά το γραπτό» και τέτοια. Σοκαρίστηκα, παρόλο που ξέρω σε ποια χώρα ζω, αλλά δεν περίμενα αυτό το μέγεθος. Τελικά, πιο πολύ εμπιστεύομαι το σύστημα των πανελληνίων.

Για τα μεταπτυχιακά έχεις γνώμη;

Ε2.: Όχι, όχι δε γνωρίζω.

Πρέπει να υπάρχει χρονικό όριο στις σπουδές; Είναι δίκαιο; Γιατί;

Ε2.: Κοίτα. Γενικά, σ’ όλα τα πράγματα πρέπει να υπάρχουν όρια, νομικά, θεσμικά να θες. Από κει και πέρα οι νόμοι είναι για να έχουν τα παραθυράκια, να καταρρίπτονται και να έχουν τις εξαιρέσεις τους. Δε νομίζω ότι μπορείς κανένας να κρίνει κάποιον άνθρωπο γιατί δεν έκανε σε έξι χρόνια την Ιατρική… Στον κάθε άνθρωπο μπορείς να συμβούν διάφορα πράγματα που θα τον αναγκάσουν να μην τελειώσει τις σπουδές του, στο φυσιολογικό, εντός εισαγωγικών, όριο. Τώρα, να υπάρχει όρια για τους αιώνιους φοιτητές που λένε, και τέτοια, αυτά τα θεωρώ χαζά. Κάθε άνθρωπος καθορίζει μόνος του την ζωή του, το πρόγραμμα του, κανείς δεν έχει το δικαίωμα, χωρίς να σε γνωρίζει να σε βάζει σε ένα σύνολο και να σου λέει εσύ ανήκεις σ’ αυτήν την κατηγορία και γι’ αυτό είσαι καταδικαστέος, κλπ Αυτά τα πράγματα είναι ρατσιστικά πρώτα από όλα. Τα όρια είναι για να τα σπας.

Τους καθηγητές πώς τους βλέπεις γενικώς; Πρέπει να κρίνονται οι καθηγητές από τους φοιτητές τους; Αν ναι με ποιο τρόπο;

Ε2.: Κοίτα, από την στιγμή που δεν είμαστε κλεισμένοι μέσα σ’ ένα σπίτι πρέπει να κρινόμαστε. Ειδικά για τους καθηγητές που είναι και συνάδελφοι, πρέπει να κρίνονται από τους φοιτητές τους. Από κει και πέρα να πάω εγώ σα χαφιεδάκι και να πω, ο τάδε καθηγητής άργησε στο μάθημα του πέντε συνεχόμενες μέρες και μας είπε και μαλακίες στο μάθημα, κλπ. οκ. και πες ότι το πα, και τι θα τον κάνουνε ας πούμε; Δεν ξέρω πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος να κρίνεις τον καθηγητή σαν επιστήμονα, και σαν εκπαιδευτικό, αν δεν είναι αυθεντία, αν σέβεται τον διάλογο, εντάξει θα μπορούσε να υπάρχει ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο και να περνάει από όλους τους φοιτητές που παρακολούθησαν ένα μάθημα και μετά αυτό να πηγαίνει κάπου και να λαμβάνεται υπόψη, δεν ξέρω που πάει στον πρύτανη ας πούμε, δεν ξέρω…

Η ερώτηση είναι σε ενδιαφέρει να ασχοληθείς με το αντικείμενο των σπουδών σου; Προφανώς σε ενδιαφέρει… Υπάρχουν οι κατάλληλες προοπτικές σήμερα για κάτι τέτοιο; Αν όχι πώς βλέπεις την επαγγελματική σου αποκατάσταση;

Ε2.: Να σου πω, έχω ακούσει τόσο πράγματα για την κατάσταση στην Ελλάδα, που λέω άντε να φύγω.

Γι’ αυτό προσπαθώ να τελειώσω, να πηγαίνω σε συνέδρια, να τελειώσω ξένες γλώσσες, να κάνω καμιά εργασία παραπάνω, μήπως και με πάρουν έξω. Δεν ξέρω αν αυτά που ακούω είναι προπαγάνδα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας κλπ, αλλά όπως και να το κάνεις, όταν ακούς για ράντζα, για ουρές ανθρώπων, για κακοπληρωμένους γιατρούς που δουλεύουν 16 έως 18 ώρες την ημέρα συνεχόμενα, είναι πράγματα τρελά, είπαμε λειτούργημα κάνουμε, αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας.
Οπότε το έξω το βάζεις σαν προοπτική για παράδειγμα;

Ε2.: Ναι, το βάζω σαν εναλλακτική λύση, έχεις σχέση και με τις ειδικότητες…
Ποιο θεωρείς το σημαντικότερο πρόβλημα στην φοιτητική σου ζωή στην τωρινή της φάση (φοιτητικό ή άλλο);

Ε2.: Θα στο θέσω γενικά. Η ανισότητα, η ανισοκατονομή και η υποκρισία. Για παράδειγμα, αυτό που υπάρχει στο πανεπιστήμια.
Ναι, αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα της μελλοντικής σου ζωής, έτσι δεν είναι; Για τώρα;

Ε2.: Ναι, απλά στο έθεσα σαν παράδειγμα. Το ότι κάποιοι άνθρωποι ευνοούνται περισσότερο σε σχέση με κάποιους άλλους.
Δηλαδή, εσένα σου έχει συμβεί να διεκδικείς με κάποιον άλλον κάτι…;

Ε2.: Ναι, μου έχει συμβεί να διεκδικώ π.χ. να είμαι βοηθός σε ένα εργαστήριο ανατομία, και να μου παίρνει την θέση κάποιος άλλος που έχει γραφτεί στην εταιρεία φοιτητών ιατρικής. Τυχαίνουν αυτά, το μάθαμε πλέον…

Εσύ συμμετείχες στις φοιτητικές κινητοποιήσεις;

Ε2.: Ναι συμμετείχα.

Σε ποιες συμμετείχες;

Ε2.: Είχα πάει στην παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο υγείας…

Τότε που σας την πέσανε οι μπάτσοι…

Ε2.: Ναι τότε, αλλά προλάβαμε και φύγαμε… Έχω κατέβει και στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια, ειρηνικά δηλαδή, όχι να πάμε να παλέψουμε με κανένα.
Δηλαδή, από πορείες κατέβηκες σε μια πορεία και σε μια παράσταση διαμαρτυρίας;
Ε2.: Ναι.

Πριν κατέβεις στις κινητοποιήσεις των φοιτητών είχες συμμετάσχει ποτέ κάπου αλλού;

Ε2.: Στις συνελεύσεις αντίστοιχα, καλά γενικά στις συνελεύσεις γενικά κατεβαίνω γιατί μ’ αρέσει να ακούω απόψεις, να σχηματίζω εγώ μια γνώμη…
Ναι, εννοώ παλιότερα…

Ε2.: Όχι, όχι. Κοίτα, εμείς καταλήψεις δεν είχαμε, ήμουνα και σε ιδιωτικό, απεργίες δεν είχαμε, δεν τα ήξερα όλα αυτά ούτε στην έκταση τους, ούτε στην δύναμη τους.

Σε επηρέασαν και πόσο οι κινητοποιήσεις άλλων εποχών ή σε άλλα μέρη για να κινητοποιηθείς;

Ε2.: Κοίτα, εμείς δεν έχουμε περάσει στην Ιατρική κανένα έτος χωρίς καταλήψεις, πορείες, κλπ. Φυσιολογικά, εξεταστική δεν έχει διεξαχθεί στην Ιατρική. Στο πρώτο έτος συνέπεσε με γεγονότα που συνέβησαν στη Γαλλία, με διάφορους νόμους όχι μόνο στο ζήτημα της παιδείας, αλλά και άλλους π.χ. δε θα βγαίνεις από το σπίτι μετά τις τάδε η ώρα, που είχαν κατέβει στο δρόμο παιδιά ή άλλες κινητοποιήσεις που είχανε γίνει στην Ελλάδα στην Πάτρα, δε θυμάμαι τώρα με ποιο σύνθημα… Εντάξει, επηρεάζεσαι, δεν είναι δυνατόν να μην επηρεαστείς, νέοι άνθρωποι είμαστε μην το ξεχνάμε και ιδιαίτερη ιστορική μνήμη δεν μπορούμε να έχουμε για γεγονότα, η μνήμη μας περιορίζεται στα δέκα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που ήμασταν δέκα χρονών… Ναι, επηρεάστηκα.
Πώς συμμετείχες στις κινητοποιήσεις; (οργανωμένη, ανοργάνωτη, έμενες στις καταλήψεις, κλπ);

Ε2.: Ναι, οργανωμένη με την έννοια ότι ήμουνα με παιδιά παρατάξεων, συνθήματα φώναζα…

Με τη σχολή σου ήσουνα;

Ε2.: Ναι. Δηλαδή, δεν πήγαινα στο άσχετο εγώ.

Δηλαδή, λέγατε θα κατέβουμε τότε. Ήταν φίλοι σου ή πιο πολύ οργανωμένοι.

Ε2.: Δε θα το έλεγα «φίλοι μου». Άνθρωποι του ίδιου φρονήματος…

Δηλαδή, τι είναι;

Ε2.: Ήταν παιδιά οργανωμένα σε ΠΑΣΠ, ΠΚΣ και ΕΑΑΚ και συνεννοούμασταν και κατεβαίναμε.

Κατεβαίνατε σαν πορεία από τη σχολή;

Ε2.: Όχι, βρισκόμασταν, απευθείας, στο κέντρο.

Κατέβηκες σε δύο πορείες, αλλά γίνανε αρκετές πορείες. Γιατί δεν κατέβηκες στις υπόλοιπες;

Ε2.: Κοίτα, κάποιες στιγμές συνέπεσαν με προσωπικούς λόγους. Είχε κάνει κάποια εγχείρηση η μάνα μου και το θεωρούσα αστείο να την αφήνω… κάποια στιγμή μπορεί να μην ενημερωθεί, παίζει κι αυτό, κάποια στιγμή μπορεί να είχα απογοητευτεί, γιατί λέω μα τόσο καιρό αγωνιζόμαστε, σε τι θα ωφελήσει, όταν είσαι και νέος πολύ συχνά χάνεις την ελπίδα σου, γιατί λες πάω μια φορά δε με ακούνε, πάω δεύτερη δε με ακούνε. Βρίσκεις κλειστές πόρτες, βρίσκεις ανθρώπους ένστολους να σου επιτεθούνε λες και είσαι κανένας εγκληματίας, ενώ ούτε όπλα κρατάς, ούτε τίποτα και εντάξει… Μετά, μπορεί να παίζει κι ο φόβος ρόλο, γιατί πιάσανε ένα παιδί και το κλείσανε φυλακή σαράντα μέρες επειδή φορούσε πράσινα παπούτσια, είναι τραγικά πράγματα αυτά…

Εκτός από καταλήψεις, συνελεύσεις, υπήρξαν άλλες μορφές αγώνα, ξέρεις κάτι σχετικά; Ποιες ήταν αυτές;

Ε2.: Αγώνα θεωρώ και το να βγάζεις φυλλάδια, να ενημερώνεις μέσω ομιλιών που θα κάνεις στο αμφιθέατρο, να ενημερώνεις για κάποια πορεία…

Δράσεις όμως δεν έχεις άλλες υπόψη σου;

Ε2.: Δράση πέρα από τις παρατάξεις δε νομίζω…

Για παράδειγμα, κάποιοι φοιτητές σε κάποια φάση καταλάβανε κάποια γραφεία ενός ραδιοφωνικού σταθμού, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους μετανάστες φοιτητές, επειδή αυτοί πληρώνουνε ούτως ή άλλως, και στους μετανάστες γενικότερα ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές του κράτους, δεν ξέρω αν έχεις κάτι υπόψη σου…

Ε2.: Μπορεί να το έχω ακούσει, αλλά στο κοντινό μου περιβάλλον δεν έχουν συμβεί τέτοια πράγματα, ξέρεις δεν μπορώ να το κρίνω κιόλας, επειδή δεν έχω συμμετάσχει κιόλας, υπάρχει και μια χρονική απόσταση από αυτό.

Οι κινητοποιήσεις γίνανε με αφορμή το νόμο-πλαίσιο. Εσύ είχες διαβάσει το νόμο-πλαίσιο;

Ε2.: Ναι, μέσω φυλλαδίων που είχαν μοιραστεί από τις παρατάξεις και μέσω άρθρων από εφημερίδες. Τι να πρωτοκρίνεις από αυτό το πράγμα… Το πιο σημαντικό….

Ναι, γιατί δεν έπρεπε να περάσει;

Ε2.: Τι να σου πω. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν αυτό με τα δημόσια και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Έχουν αρχίσει πολλές δημόσιες επιχειρήσεις εδώ και πολλά χρόνια, τώρα αν θεωρήσουμε την εκπαίδευση σαν ένα μαγαζάκι εντάξει… Να κλείσουμε τα σχολεία, ο καθένας να πάρει ένα δάσκαλο στο σπίτι να κάνει ιδιαίτερα, και να πάμε αύριο έτσι να πούμε, α, εγώ είμαι πάρα πολύ καλός, ο δάσκαλος που έχω στο σπίτι μου βάζει είκοσι, εντάξει πρέπει να υπάρχει και μια αξιοκρατία… Γιατί όταν λέμε δημόσιο, μπορεί να κοροϊδεύουμε τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί γιατί κάθονται ας πούμε, αλλά δημόσιο σημαίνει κάτι το συλλογικό, κάτι που ανήκει σε όλους, κάτι που ας πούμε σου εξασφαλίζει κάποιου βαθμού διαφάνεια, τέλος πάντων… Τώρα, να ακούω να λένε ότι άμα γίνουν ιδιωτικά θα αναβαθμιστούν και τα δημόσια δεν το πιστεύω.

Τι ήταν αυτό που σε ενόχλησε περισσότερο, ήταν αυτό με το άρθρο 16;

Ε2.: Ναι.

Αυτό το στοιχείο του νόμου-πλαισίου ανέδειξαν περισσότερο οι συνελεύσεις;

Ε2.: Αυτό και περί της αξιολόγησης και κάποια άλλα πράγματα που μας έλεγαν, ας πούμε άμα δώσεις ένα μάθημα τρεις φορές και κοπείς, τότε σε διώχνουν από την σχολή κάτι τέτοιο, ή αυτό με τους αιώνιους φοιτητές, δε μ’ αρέσουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί, αυτά τα στερεότυπα. Τέλος πάντων, πολλά πράγματα αναφέρθηκαν, αλλά αυτά είναι που αφορούν πιο συλλογικά, τώρα να μιλήσω για την Ιατρική εντάξει, αυτά τα πράγματα αφορούν εμάς, σου λέω πιο γενικά για πράγματα που αφορούν και την κοινωνία.

Ποια είναι η γνώμη σου για το άσυλο; Πρέπει να καταργηθεί; Αν όχι γιατί;

Ε2.: Κοίτα, άσυλο με την έννοια ότι η σχολή είναι ένας χώρος, που ότι και κάνεις δεν μπορεί να μπει κανένας και να σε.., να σου κάνει κάτι, δεν ξέρω κάπως ακούγεται, δηλαδή…

Πάντως δεν είναι αυτή η έννοια του ασύλου, δηλαδή αν διατελείτε, ας πούμε, αδίκημα κακουργηματικού χαρακτήρα, δικαιωματικά μπαίνει η αστυνομία, δεν μπορείς, ας πούμε, να σκοτώσεις μέσα στο πανεπιστήμιο…

Ε2.: Μ’ αυτή την έννοια μην τα καταστρατηγούμε όλα. Το ότι εγώ μπορώ να κάνω μια συνέλευση, και να μπει ένας αστυνομικός μέσα να με συλλάβει, επειδή εγώ μπορεί να βρίσω τα θεία, να διαπράξω ένα πταίσμα, όχι αδίκημα κακουργηματικού χαρακτήρα όπως λες και συ, εντάξει, όχι. Είναι ένας χώρος που έχει αποφασιστεί ότι μπορεί να υπάρχουν μέσα οι φοιτητές και να εκφράζονται ελεύθερα, δεν μιλάμε για ελευθεριότητα ή ασυδοσία, μιλάμε για ελευθερία. Είναι πολύ λεπτό το όριο μεταξύ αυτών των εννοιών, αλλά υπάρχει όριο, υπάρχει διαφορά.

Εσύ στις συνελεύσεις πήγαινες, μου είπες. Πώς παίρνονταν οι αποφάσεις για καταλήψεις;

Ε2.: Κοίτα, στην αρχή οι αποφάσεις παιρνόταν με διαφάνεια να το πω, δια βοής, σηκώναμε το χέρι, και καταγραφόμασταν. Είχαν βέβαια ακουστεί και διάφορα για κάποιους που ερχότανε από άλλες σχολές, αυτά τα πράγματα είναι γελοία, αλλά δεν έχω αποδείξεις να σου πω ότι στάνταρ έγιναν, αλλά ακούστηκε ότι έγιναν. Τώρα τι να σου πω, ότι η κατάληψη είναι ένα μέτρο ακραίο, είναι ένα μέτρο ακραίο. Φυσιολογικά όταν θες να αντιπαρατεθείς σε ένα μέτρο, μέσω διαλόγου θα πας, όταν αυτός ο διάλογος δεν γίνεται δεκτός από την άλλη πλευρά, τότε θα πας σε πιο ενεργητικά και πιο ακραία μέσα. Εντάξει κάποιοι κατέβαιναν για λάθος λόγους στις καταλήψεις, π.χ. γιατί δε θέλανε να διαβάσουνε, γιατί θέλανε να πάνε διακοπές χωρίς υποχρεωτικές παρουσίες και τέτοια, εντάξει αυτά τα πράγματα δεν είναι υπεύθυνα, δεν αρμόζουν σ’ ένα σοβαρό άνθρωπο είκοσι-εικοσιπέντε χρονών και ειδικά στη δική μας περίπτωση…

Ξέρεις τέτοιες περιπτώσεις;

Ε2.: Ναι ξέρω, και αισθάνομαι σοκ που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι…

Απλά τέτοιοι τύποι, νομίζω δεν κατεβαίνουν καν να ψηφίσουν, αδιαφορούν…

Ε2.: Κατεβαίνουν γιατί υπάρχουν πολλά λαμόγια στην κοινωνία πια… Δε σου λέω ότι ήτανε η πλειοψηφία, η μειονότητα ήτανε. Απλώς, τέτοιοι άνθρωποι δίνουν βήμα στους αντιφρονούντες των καταλήψεων, να τους ανάγουν σε πλειοψηφία. Να λένε, ξέρεις τι «λουφαδόροι είσαστε όλοι». Έτσι φτάσαμε στο σημείο να λέει η υπουργός παιδείας ότι είναι μειοψηφία αυτοί που κατεβαίνουν στις καταλήψεις και υποκινούνται από συμφέροντα, και από ευτελή κίνητρα και ιδεολογίες. Αυτό είναι ψέμα. Δεν μπορείς να κρίνεις πρώτα από όλα όλους τους ανθρώπους που συμμετέχουν κάπου, γιατί συμμετέχουνε.

Γενικώς, έχεις εικόνα για το πώς λειτουργούσαν οι καταλήψεις, αν λειτουργούσαν δημοκρατικά, ξέρω γω, αν συμμετείχαν άνθρωποι, αν ήταν οργανωμένες;

Ε2.: Ναι, δημοκρατικά νομίζω λειτουργούσαν. Στα συντονιστικά υπήρχε οργάνωση, συνεννόηση μεταξύ των παιδιών, κλπ.

Συμμετείχαν άνθρωποι στις καταλήψεις; Εσύ συμμετείχες;

Ε2.: Κοίτα, μέσα δεν είχα μείνει, ξέρω ανθρώπους που είχαν μείνει, αλλά εγώ δεν είχα αυτή την δυνατότητα για προσωπικούς λόγους. Αλλά το επικροτώ, θεωρώ ότι είναι και σημαντικό, ξέρεις δείχνεις ότι πέρα από λόγια, υποστηρίζεις έμπρακτα την ιδεολογία σου.

Εσύ μίλησες ποτέ σε συνέλευση; Ήθελες να μιλήσεις και δε μίλησες; Αν όχι γιατί δε μίλησες;

Ε2.: Έχω μιλήσει κάνα-δύο φορές με την έννοια ότι έχω πει την άποψη μου, δεν προσπαθώ να πείσω τον άλλο.

Σου ήταν εύκολο; Μπροστά σε 200 ανθρώπους κλπ, δεν ήσουν και οργανωμένη…

Ε2.: Μου ήταν δύσκολο, γιατί όταν υπάρχει στενομυαλιά, όταν ο άλλος δεν είναι ανοιχτός να σε ακούσει, θα προσπαθήσει να σε μειώσει, να σε κόψει…

Είχες τέτοια εμπειρία;

Ε2.: Προσωπικά όχι, γιατί τις φορές που πήρα το λόγο, μίλησα λακωνικά, εξέφρασα την άποψη μου δημοκρατικά, δεν πρόσβαλα κανένα…

Ναι, απλώς μιλώντας στη συνέλευση, ήξερες ότι απέναντι σου υπάρχουν και κάποιοι τραμπούκοι που δεν είναι στη φάση «κάτσε να μετρήσουμε επιχειρήματα», είναι ενάντια ούτως ή άλλως…

Ε2.: Το ήξερα, υβριστικά κάτι θα ακούσεις, το θέμα είναι πως θα σε καταβάλει αυτό σαν πολιτικό υποκείμενο και σαν φοιτητή, ή θα πεις εγώ γουστάρω να μιλήσω, έχεις κάνα πρόβλημα;
Θεωρείς ότι γινότανε καλές συζητήσεις μέσα στις συνελεύσεις, ήταν γόνιμες ή ήταν μπάχαλο ας πούμε, πλακωνότανε οι παρατάξεις, κλπ;

Ε2.: Γινότανε μπάχαλο. Στην αρχή όχι, αλλά όσο φούντωναν τα αίματα, έπεφτε και κάνα μπουνίδι.
Μπουνίδια;

Ε2.: Έ, είχανε πλακωθεί μερικές φορές κάποια άτομα [γέλια]. Εντάξει, όταν υποστηρίζεις την άποψη σου με πάθος, θα υπάρχουν και αντιδράσεις;
Απλώς υπήρχαν και στιγμές ρε παιδί μου, αληθινού διαλόγου, που μπορούσες να βγάλεις κάποια πράγματα;

Ε2.: Μπορούσες σαν ακροατής να βγάλεις…
Δηλαδή, εννοώ να καταλάβεις. Εσύ είχες καταλάβει τι λέγανε οι παρατάξεις, ήσουνα και λίγο χωμένη…

Ε2.: Μπορούσες αν ήθελες. Χωμένη… Ξέρεις, είναι και να θες να ακούσεις τι συμβαίνει. Βέβαια καμιά φορά μετά τόσες ώρες λες νισάφι, είναι και η σχολή, εγώ δεν μπήκα στην σχολή για να γίνω πολιτικός, είναι κάποια παιδιά που το παίζουν ο αυριανός Καραμανλής, ο αυριανός Αλαβάνος, κάτσε για αυτό το λόγο μπήκες στην σχολή, ή για να γίνεις γιατρός; Καλό είναι να είσαι πολιτικά προσανατολισμένος, και ενεργοποιημένος και να είσαι ενεργός πολίτης και άλλο να παρατάς τα μαθήματα σου, να κάθεσαι στο τραπεζάκι, να μοιράζεις φυλλάδια και να το παίζεις το παιδί των λουλουδιών…
Σε σχέση με το γενικό συντονιστικό έχεις κάτι να πεις; Συμμετείχες σ’ αυτό; Ξέρεις να ο κόσμος συμμετείχε σ’ αυτό;

Ε2.: Όχι δε συμμετείχα. Δεν μπορώ να σου πω.
Η πιο σημαντική στιγμή των καταλήψεων όλο αυτό το διάστημα από το Μάιο του 2006 μέχρι το Μάρτιο του 2007, ποια ήτανε;

Ε2.: Η πιο σημαντική στιγμή ήτανε όταν βγαίνει η Γιαννάκου και λέει προς το παρόν το τρενάρουμε ή προς το παρόν δε θα παρθεί αυτή η απόφαση. Γιατί ήταν να παρθεί στις διακοπές πέρυσι, και δεν έγινε αυτό. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι έστω και σ’ ένα βαθμό αυτές οι κινητοποιήσεις απέδωσαν κάτι.
Πιστεύεις ότι τα ΜΜΕ βοήθησαν τον αγώνα; Τον έβλαψαν; Πώς έγινε αυτό; Οι γονείς σου ποια γνώμη είχαν για τις κινητοποιήσεις;

Ε2.: Να αρχίσω από τα ΜΜΕ πρώτα από όλα. Κοίτα τα ΜΜΕ είναι η τέταρτη εξουσία. Η υπερέκθεση κάνει κακό σε οτιδήποτε. Αρχικά, βοήθησαν γιατί έβγαζαν παιδιά να μιλάνε και εξέθεταν την άποψη τους, αλλά από ένα σημείο και μετά όχι, γιατί παρουσίαζαν τις κινητοποιήσεις σαν καθαρά πλαίσιο αναρχικών, εντάξει αυτοί το κάνουνε μόνο για να το κάνουνε, ήταν καθαρά αντιεξουσιαστές, εντάξει δεν ήταν όμως έτσι οι κινητοποιήσεις. Είχαν ένα σκεπτικό, είχαν μια ιδεολογία. Με την υπερέκθεση αυτή η γιαγιά και ο παππούς βλέπανε ένα τσούρμο παιδιά να τα κυνηγάνε αστυνομικοί και λέγανε τι θέλουν αυτά τα τσουτσέκια και παρατάνε τα μαθήματα τους. Δηλαδή, χάνεις το δίκιο σου όταν αφήνεις άλλους να εκθέτουν την άποψη σου, κατάλαβες.
Οπότε όταν βγάζανε τους φοιτητές να μιλάνε…

Ε2.: Αυτό ήταν καλό…

Ήταν όμως καλό, αφού κατά κάποιο τρόπο αυτούς αφήνεις να εκθέτουν την άποψη σου, γιατί είσαι αναγκασμένος να λες αυτό που τους αρέσει. Για παράδειγμα, ο Δρίτσας, αυτός ο δικός σας, δεν είναι κακό να απολογείται, να λέει όχι δεν είμαστε κακά παιδιά, είμαστε κάτι άλλο;

Ε2.: Κοίτα είναι αναπόφευκτη η απολογία του φοιτητή στην προσπάθεια να δικαιολογήσεις την άποψη σου, σαν να λέει έχω ένα δίκιο άκουσε με…
Όσον αφορά τους γονείς σου…

Ε2.: Οι γονείς φοβούνται, είμαστε όμως αριστερής ιδεολογίας, γνωρίζουν ποια είμαι, οπότε με σεβάστηκαν.
Πώς είδες τους καθηγητές σε σχέση με τις κινητοποιήσεις, σας στήριξαν;

Ε2.: Υπήρχαν καθηγητές που καταλάβαινες ότι ήταν βιοπαλαιστές και σε στηρίζανε. Υπήρξαν κι άλλοι που δεν σέβονταν αποφάσεις του συλλόγου, αδιαφορούσαν κι έκαναν μάθημα τις ώρες των συνελεύσεων. Σηκωνότανε παιδιά και την λέγανε στους καθηγητές, όμως φοβάσαι κιόλας, μπορεί να σε σταμπάρει ο καθηγητής στο πτώμα (της ανατομίας), μια, δύο, τρεις φορές. Άλλοι καθηγητές βγάζανε μάθημα για εξεταστική την παραμονή της εξεταστικής, ως εκδίκηση για τις καταλήψεις που είχαμε κάνει.

Εκτός από τις πορείες/αποφάσεις των γεν. συνελεύσεων, συμμετείχες σε κάτι άλλο σε όλη την διάρκεια τους; Σε κάποια άλλη ενέργεια της σχολής σου; Αν όχι μπήκαν τέτοια ζητήματα στις συνελεύσεις, π.χ. να κάνουμε και κάτι άλλο;

Ε2.: Όχι δεν μπήκε κάποιο άλλο ζήτημα.
Θεωρείς ότι οι φοιτητές νίκησαν ή ότι έχασαν; Αν νίκησαν ποια είναι η νίκη τους, αν έχασαν που πιστεύεις ότι οφείλεται το συγκεκριμένο αποτέλεσμα; Πιστεύεις ότι έχουν λήξει τα πράγματα, δηλαδή έχει περάσει αυτό που ήθελε η κυβέρνηση να περάσει;

Ε2.: Νίκησαν, εν μέρει. Η νίκη δεν ήταν απόλυτη. Υπήρξε μια δυνατή, βροντερή φωνή, που έγινε ακουστή από το σύνολο της κοινωνίας. Δε μας επηρέασε η καταστολή, δε μας κατέβαλαν τα χτυπήματα από τα γκλομπς.
Γιατί έληξαν οι κινητοποιήσεις τον Ιούνη; Φταίνε οι παρατάξεις γι’ αυτό;

Ε2.: Γιατί τα παιδιά είχαν ανάγκη το καλοκαίρι, επίσης είχαν ανάγκη να δοθούν κάποια μαθήματα. Μπορεί να υπήρξε κάποιος συμβιβασμός από τις παρατάξεις, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Και σε σχέση με τη δεύτερη φάση των καταλήψεων…

Ε2.: Τα αιτήματα μας δεν ήταν να μην περάσει το άρθρο 16, ήταν και άλλα. Στην δεύτερη φάση είμασταν πιο μάχιμοι, πιο δυνατοί, πιο συνειδητοποιημένοι. Τις αποφάσεις για κατάληψη τις παίρναμε πιο δύσκολα από ότι τον Ιούνη
Πιστεύεις ότι σε άλλαξαν ως φοιτητή και ως άνθρωπο οι καταλήψεις; Σε σχέση με το πώς βλέπεις τον αγώνα, την συμμετοχή στους αγώνες, τους συμφοιτητές σου, την πανεπιστημιακή ζωή;
Ε2.: Οι καταλήψεις μου είπαν πολλά πράγματα. Θέλω αυτό που πιστεύω δίκαιο να περνάει. Βρήκα στο πανεπιστήμιο ένα τρόπο να το εκφράζω και αυτό με ικανοποίησε.
Πώς σου φάνηκε η συνέντευξη και το ερωτηματολόγιο

Ε2.: Δομημένη, καλή. Μπόρεσα να πω κάποια πράγματα και εσύ με σεβάστηκες.

Συνέντευξη από την Ιατρική Σχολή Αθήνας

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ – Σύγκριση Διδάκτρων

Εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι πανεπιστημίων σε Σλοβακία, Τσεχία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Αυστρία, Σερβία. Η σωστή επιλογή για επιτυχημένες σπουδές στο εξωτερικό σε Ιατρική, Οδοντιατρική, Φαρμακευτική, Κτηνιατρική, Πολυτεχνείο στην Κεντρική Ευρώπη και άλλες 180 ειδικότητες στην Αυστρία.

Πανεπιστήμια ΙατρικήςΔίδακτρα (6 χρόνια)Γλώσσα Διδασκαλίας
Comenius Medical University in Bratislava, Slovakia9,500 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Jessenius Medical University in Martin, Slovakia9,500 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Safarik Medical University in Kosice, Slovakia10,500 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Gr.T. Popa Medical University in Iasi, Romania7,500 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Ovidius Medical University in Constanza, Romania5,000 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Cluj Napoca Medical University in Cluj, Romania7,500 ευρώ ανά έτοςΑγγλική και Γαλλική
Carol Davila Medical University in Bucharest, Romania7,500 ευρώ ανά έτοςΑγγλική και Γαλλική
Sofia Medical University in Sofia, Bulgaria8,000 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Varna Medical University in Varna, Bulgaria8,000 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Plovdiv Medical University in Plovdiv, Bulgaria8,000 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Novi Sad Medical University in Novi Sad, Serbia5,500 ευρώ ανά έτοςΑγγλική
Semmelweis Medical University in Budapest, Hungary18,200 δολάρια ανά έτοςΑγγλική
University of Medicine in Szeged, Hungary15,200 δολάρια ανά έτοςΑγγλική
University of Medicine in Pecs, Hungary16,750 δολάρια ανά έτοςΑγγλική
Vienna Medical University in Vienna, AustriaΔωρεάνΓερμανική