λόγοι για να γίνει κανείς γιατρός

Ω, ξέρω… Μόλις τελείωσαν οι πανελλήνιες και όλοι περιμένετε εναγωνίως τη στιγμή που θα δείτε τα αποτελέσματα σας αναρτημένα σε κάποιον πίνακα ανακοινώσεων κι ύστερα τη στιγμή που θα πάρετε στα χέρια σας το χαρτί εκείνο που κοινώς ονομάζουμε “Μηχανογραφικό” και που θα φιλοξενήσει ΤΙΣ “ΔΙΚΕΣ” σας (τα εισαγωγικά δεν μού ξέφυγαν – μπορείτε αν θέλετε βέβαια να τα παραλείψετε) επιλογές και μια απόφαση διόλου ευκαταφρόνητη. Οι πιο πολλοί μάλιστα από εσάς, ιδίως αυτοί που γνωρίζουν a priori πως θα βρίσκονται στα υψηλότερα βαθμολογικά σκαλοπάτια (ελάτε τώρα, παραδεχθείτε ότι το γνωρίζετε! – μην κρυβόμαστε πίσω από το δακτυλάκι μας…) ήδη έχουν το ένα μάτι προς τις λεγόμενες υψηλόβαθμες σχολές, τις αποκαλούμενες “υψηλής ζήτησης” : μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί και η συν’αυτώ γκάμα επαγγελμάτων που θα συνέπιπτε με αυτή ενός υπερήλικα επαρχιώτη που γνωρίζει μόνο τα επαγγέλματα που βλέπει γύρω του(να προσθέσω και κανένα αστυνομικό ή κανένα δασκαλάκο;).

να γίνει κανείς γιατρός

Πριν λοιπόν αποφασίσετε, ρίξτε μια ματιά ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ οπτική γωνία για ένα από τα επαγγέλματα που είτε στοχεύετε είτε θα ονειρευόσασταν να στοχεύετε : αυτό του γιατρού Α, και – πιστέψτε με – κάτι γνωρίζω επ’ αυτού. (Όχι τίποτα άλλο, αλλά να συνεισφέρω λίγο στην …ΦαΝτΑσΤιΚή δουλειά που γίνεται στα σχολεία, στα πλαίσια του Επαγγελματικού Προσανατολισμού)Χωρίς λοιπόν, να διεκδικώ ωστόσο κάποιο μερίδιο αμεροληψίας, σας παρουσιάζω όσο συνοπτικά μπορώ τους…
ΛΟΓΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑΤΡΟΣ (οι αντίθετοι λόγοι περιττεύουν – τι αντικειμενικός που είμαι ο Δόκτωρ;!)

να γίνει κανείς γιατρός

Αν επιθυμείτε ο μπαμπάς και η μαμά να ανακοινώνουν σε κάθε γνωστό, μ’ ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά “Ο γιός μου / Η κόρη μου πέρασε Ιατρική” και τους φίλους σας να σας καλωσορίζουν σε κάθε μάζωξη με την προσφώνηση”Γιατρέ!”.
Αν ο μπαμπάς ή η μαμά είναι ήδη γιατρός. Άμα υπάρχουν και τίποτα αδέλφια, ξαδέλφια, θείες, παραθείες, κ.ο.κ. στον κλάδο, ακόμη καλύτερα! Ίσως κάποτε να ανοίξετε και καμιά οικογενειακή κλινική…

Αν αισθάνεσθε ότι έχετε κάποια μακρινή συγγένια με τον Μαγκντί Γιακούμπ και θέλετε να τού μοιάσετε. Αυτό είναι α-π-α-ρ-α-ί-τ-η-τ-ο : οι μισοί σ’ αυτή τη σχολή τον έχουν υποχρεωτικά πρώτο ξάδελφο.

να γίνει κανείς γιατρός

Αν έχετε κάποια σαδομαζωχιστική εμμονή με τη λέξη “αναμονή”. (στέκομαι στην ουρά και συνέχεια γυρίζω στο τέλος – ένα πράγμα…) Στην ιατρική ηερωτική κορύφωση αγγίζει το Everest : περιμένετε να μπείτε, να περάσετε, να βγείτε, να γίνετε “αγροτικοί”, να ειδικευτείτε, να διοριστείτε, να δουλέψετε. (καλά το τελευταίο, σε κάποιο ενδιάμεσο σκαλοπάτι, θα το έχετε ήδη ξεχάσει…)

Αν θεωρείτε εαυτούς αλτρουιστές και πιστεύετε ότι θα μεταμορφωθείτε σε μια σύγχρονη version της Μητέρας Τερέζας της Καλκούττας, σύμφωνα με την οποία – παράλληλα με το φιλανθρωπικό σας έργο – θα έχετε την ευκαιρία να ΣΩΣΕΤΕ τον κόσμο, να θεραπεύσετε τον πόνο, το AIDS, τον καρκίνο και συναφείς ουτοπικές παπαριές. Σημειωτέον δε, ότι κατά την αρχική εγγραφή σας στη σχολή, η γραμματεία σας καλωσορίζει εγκάρδια : “Α ήρθατε; Εσάς περιμέναμε!”

να γίνει κανείς γιατρός

Αν το αγαπημένο σας κατοικίδιο είναι οι παπαγάλοι. Μόλις έχετε τελειώσει τη σχολή, εσείς και όλοι οι συμφοιτητές σας θα μπορείτε να επικοινωνείτε ά-ν-ε-τ-α με το αγαπημένο σας πτηνό.

Αν τα ρουθούνια σας σκοντάφτουν στο τρίτο σύννεφο δεξιά, και κάπου εδώ γύρω έχετε παρκάρει το καλάμι και περιμένετε από στιγμή-σε-στιγμή να το καβαλήσετε. Στις ιατρικές σχολές είναι το MUST μεταφορικό μέσο.(Αν εξαιρέσω κάποιες Porsche Cayenne που κατά καιρούς τσιμπάει το μάτι μου)
Αν σας αρέσει οι καθηγητές να σάς συμπεριφέρονται όπως ένα ενοχλητικό κακκάδι στη μύτη. Μόλις τελειώσετε – αν και εφόσον ακολουθήσετε μια ΜεΓαΛειΩδΗ ακαδημαϊκή καριέρα – θα έχετε την ευκαιρία να ανταποδώσετε σε κάποιους την ευγνωμοσύνη σας.

να γίνει κανείς γιατρός

Αν είστε αρκετά ματαιόδοξοι και σε απάντηση αυτών που μια ζωή σας παρομοίαζαν με “φυτά” (τριαντάφυλλα, τσουκνίδες, γλαδιόλες, και τα λοιπά) θέλετε να κρύβετε έναν “άσσο στο μανίκι” : “Πού πα’ ρε Καραμήτρο; Εγώ είμαι ΓΙΑΤΡΟΣ!”

Αν θέλετε να εντυπωσιάσετε κάθε αμόρφωτη γιαγιούλα σε κάθε απομακρυσμένο ελληνικό χωριό, πετώντας στον αέρα δυο-τρία τσάτρα-πάτρα “ψαγμένα” ιατρικά.

Αν ο αγαπημένος σας χώρος διασκέδασης είναι το ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, δεν μπορείτε να κανέτε χωρίς την γλοιώδη ασηψία των διαδρόμων, την ακαταμάχητη ευωδία των φαρμάκων και των απολυμαντικών, και φυσικά αν το στέκι καφεδοποσίας στο οποίο συχνάζετε είναι κάποιο νοσοκομειακό κυλικείο, με θαμώνες γιατρούς, φοιτητές, ασθενείς, καθαρίστριες, τρελούς και γενικώς “κάθε καρυδιάς καρύδι” (αχ, βρε θυμόσοφε λαέ!)

Αν οι τελευταίες τάσεις της μόδας επιβάλλουν τα ανοιχτά χρώματα και θέλετε να είστε “a la mode”. Με το λευκό ξεχειλωμένο σας πουκαμισάκι(κοινώς αλλά και μεταφορικώς ΡΟΜΠΑ) θα μπορείτε άνετα να πουλάτε μούρη – έχοντας φυσικά διευκρινίσει ότι δεν ανήκετε σε κάποια άλλη κατηγορία που προσπαθεί να κλέψει κάτι από την “αίγλη” του ενδύματός σας (μπλιάχ!!!) : φαρμακοποιούς, νοσοκόμες, τραυματιοφορείς, οδοντιάτρους, κομμώτριες, χασάπηδες (για το τελευταίο, δεν παίρνω όρκο…).

να γίνει κανείς γιατρός

Αν – σε ένα ΒΑΑΑααααθος χρόνου – θέλετε να ενισχύσετε τα Ε.Λ.Τ.Α.Με φακέλους μικρούς και μεγάλους που θα τσεπώνετε από κάθε δυστυχισμένο που θα σάς έχει ανάγκη, με τον θάνατό σας, τα ελληνικά Ταχυδρομεία θα σάς έχουν ανακηρύξει ΕΘΝΙΚΟ ΕΥΕΡΓΕΤΗ – κι ίσως μάλιστα βγει και κανένα γραμματόσημο με τη φάτσα σας πάνω, φαρδιά πλατιά.

Αν οι αγαπημένες ηλικιακές ομάδες με τις οποίες συναναστρέφεστε, είναι άνω των 80.
Αν ο σαδισμός είναι στο αίμα σας. Φανταστείτε την όψη κάθε κακόμοιρου παππούλη την ώρα που θα τού ανακοινώνετε τα άσχημα μαντάτα και ύστερα να “τήν κάνετε” με ελαφρά πηδηματάκια. (NICE, isn’t it?)
Αν λατρεύετε να διαβάζετε βιβλία γεμάτα άχρηστες ασυναρτησίες – επ’ ουδενί με όχι λιγότερο από 600 σελίδες! (είπαμε… “Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν”, το δε… “Ιατρ-ίζειν” γαρ ΑνΩτΕρΟ)

Αν μια ζωή αγαπούσατε τούς γλωσσοδέτες και βρίσκετε σε αναζήτηση καινούριων. (“Εκκλησιά μολυβδωτή μολυβδοκοντυλοπελεκητή…”). Εδώ, θα βρείτε ΠΛΗΘΩΡΑ – στους οποίους κανένας φίλος σας δεν θα μπορεί να σας ανταγωνιστεί. [θα ανέφερα κάποια παραδείγματα, αλλά έχω ορκιστεί να αφήσω αυτό εδώ το blog αμόλυντο από μακακίες]

Αν έχετε την ψευδαίσθηση ότι ιατρική είναι “επιστήμη”, κι ότι με τις καλές σας επιδόσεις στα “θετικά μαθήματα”, θα… “πετάει η ομάδα!”

Αν θέλετε να συγκατελέγεστε στην κάστα των “έξυπνων” : σαν την Mensa ένα πράγμα. Όλοι οι άλλοι, τί είναι? Πάμε όλοι μαζί με μια φωνή : Η-Λ-Ι-Θ-Ι-Ο-Ι !
Αν θέλετε να πάρετε “δικά σας” λεφτά στα χέρια μετάαααα τα 35 και να μεταμορφωθείτε στη δίποδη εκδοχή του κηφύνα.

Αυτά τα ολίγα…

Παρακαλώ, τους συναδέλφους του κλάδου να με συγχωρήσουν που δεν ανέφερα αρνητικά ή “Λόγους για να ΜΗΝ γίνει κάποιος γιατρός”. Ωστόσο, εγώ ούτε πολιτικός είμαι, ούτε πρόκειται να γίνω και τα “ΚΑΛΑ” δεν θα μού απαγορεύσει κανείς να τα λέω.

Παρακαλώ τέλος τους… “μέλλοντες” συναδέλφους, να εκτυπώσουν το παρόν αρθράκι και να το αναρτήσουν πάνω από το γραφείο τους μέχρι τη στιγμή που θα συμπληρώσουν το μηχανογραφικό τους. Αφιερώστε κάποιο χρόνο να παρατηρήσετε αυτό το φυλλαδιάκι του Μηχανογραφικού και θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν κι άλλες σχολές.

(Ναι, κι όμως! – άσχετα αν η μισή Ελλάδα έχει διακαή πόθο να στραφεί ή να στρέψει τα παιδιά της στην ιατρική, τόσο ώστε στο τέλος να θεραπευομάστε μεταξύ μας…). Ναι, υπάρχουν κι άλλες σχολές, κάποιες μάλιστα από τις οποίες οδηγούν σε εργασίες που ΚΑΙ καλά αμοιβόμενες είναι ΚΑΙ ευυπόληπτες ΚΑΙ ίσως ΑΝΗΚΟΥΝ στο μέλλον. Αν παρ’ όλα αυτά, μετά από λίγα χρόνια, στην θέση του συμπαθούς χιμπατζή που μάς παρουσιάστηκε από τον Λαζόπουλο, αρχίσετε να βλέπετε τον εαυτό σας, αμφίχειρα αυνανιζόμενο, μην πείτε πως εγώ δεν σάς τα είχα πει!